Kupalnocka

W najkrótszą noc roku (czyli najczęściej z 21 na 22 czerwca) przypada święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości. Święto znane także jako Noc Kupalna, Kupalnocka, Sobótka lub Sobótki czy też potocznie jako Noc Świętojańska. Dziś przyjęło się mówić, że to rodzime święto miłości stanowi alternatywę dla pochodzących z kultury zachodu Walentynek. Wiadomo na pewno, że Kupalnocka poświęcona jest przede wszystkim żywiołom wody i ognia, mającym oczyszczającą moc. To również święto miłości, płodności, słońca i księżyca. Na Litwie istnieje pieśń, opowiadająca jak to pierwszej wiosny po stworzeniu świata, Księżyc ożenił się ze Słońcem. Kiedy jednak Słońce po nieprzespanej nocy poślubnej wstało i wzniosło się ponad horyzont, Księżyc je opuścił i zdradził z Jutrzenką. Od tamtej pory oba ciała niebieskie są wrogami, którzy nieustannie ze sobą walczą i rywalizują – najbardziej podczas letniego przesilenia, kiedy noc jest najkrótsza, a dzień najdłuższy.

Marzanna

21 marca, pierwszy dzień wiosny, słowiańskie Jare Gody, czy też Jare Święto, wiosenna równonoc. Od wieków święto odradzającego się życia po mroźnej zimie, zwycięstwa Peruna nad Żmijem. Mi kojarzy się to święto głównie z topieniem Marzanny – co ostatni raz czyniłem będąc w szkole podstawowej, czyli dawno, a następnie z wagarami już w liceum i końcówce szkoły podstawowej. Nie mniej jednak święto ważne dla odradzającej się Rodzimej Wiary i rzeszy Rodzimowierców.